Zondag 9 en maandag 10 augustus: jungle trekking en Cambodjaans gourmetten

Ondanks dat we achter ons standpunt staan over geld besteden bij lokale bedrijfjes, twijfelden we wel. Wat als ze minder betrouwbaar zijn dan ze lijken? Wat als het slecht georganiseerd is en we gevaar lopen in de jungle? Dat tweede bleek gegrond want de veiligheidsstandaard ligt ver onder de Westerse maatstaven. Het begon ermee dat dat we 50 km achterop een scooter moesten over een hele slechte onverharde weg, zonder helm. Voor hen geen probleem want geen enkele bijrijder draagt een helm, zelfs kleine kinderen niet, maar wij denken daar anders over. Na aandringen kon er een helm geleend worden en de andere mochten we van onze gids, zodra we uit het politiegebied waren. Ze maken zich hier geen zorgen over veiligheid, wel over boetes.. Dat was niet goed genoeg voor ons dus toen zijn ze gaan uitzoeken of we ergens een helm konden huren. Helaas, je kon alleen een helm kopen en dat was heel duur. Onze gids stond met z'n handen in het haar. Toen ik vroeg hoe duur dat was bleek dat maar 15 dollar te zijn. Voor hen een vermogen voor ons een peuleschil. Even later zaten we dan ook met een gloednieuwe helm op de scooter. Gelukkig kunnen ze hier goed rijden omdat ze vanaf kinds af aan (letterlijk!) niks anders doen. We kwamen dan ook veilig aan bij het bootje die ons een half uur later afzette bij het dorpje van een lokale stam. Daar werden we opgewacht door een local ('de ranger') die ons de jungle in zou begeleiden, samen met de gids. Na een klein kwartier kon onze gids niet meer verder lopen. Hij bleek ernstige koorts te hebben door Malaria. Tim heeft zijn spullen overgenomen en we hebben hem teruggebracht naar het dorpje. Gelukkig waren we nog maar net op weg en in makkelijk gebied. Wat als dit halverwege gebeurd was?! De gids wilde dat we alleen met de ranger op pad gingen maar dat zagen we niet zitten. Hij zag er uit als 14 jaar en was erg klein en mager. Als een van ons een been breekt kan hij ons nooit dragen. Bovendien konden we niet met hem communiceren. Gelukkig kwamen we 4 andere reizigers tegen met een gids en ranger en mochten we bij hen aanhaken. Dat voelde toch een stuk veiliger en het was nog gezellig ook. Na 5 uur lopen in de jungle (wij vinden 'bos' een beter woord) kwamen we uit bij een prachtige waterval waar Tim een frisse duik heeft genomen. Ik helaas niet vanwege een kleine bloedende schaafwond als gevolg van een uitglijder. Wondjes ontsteken nogal snel in dit klimaat dus ik neem geen risico's. Gelukkig kon ik me nuttig maken door het muskietennet van Tim te repareren want die zat vol gaten. Gevaarlijk in een Malaria en Dengue gebied als dit.. Gelukkig had ik genoeg tape en pleisters bij me om de gaten te dichten. Lang leve alle rommel die ik altijd met me meesleep! :) Ons eten werd gekookt in een vers omgehakte bamboestengel (heerlijk!) en we hebben gezellig gekletst met onze medereizigers (2 Israeli en 2 Zwitsers). 's Nachts heb ik goed geslapen in mijn hangmatje maar Tim heeft geen oog dicht gedaan. De volgende dag hebben we weer 5 uur gelopen en daarna het dorpje bezocht. Daarna weer terug met de boot en scooter. Al met al was het een spannende ervaring maar de volgende keer gaan we toch weer voor de Westerse bedrijfjes, hoe erg we de locals het geld ook gunnen.. Het is het ons niet waard onze eigen gezondheid op het spel te zetten, hoe egoïstisch dat ook is. 's Avonds waren we uitgenodigd bij Reaksa thuis om daar te eten. We gingen Cambodjaans gourmetten, wat ze normaal alleen met nieuwjaar doen. Het was erg gezellig en de cadeautjes die we hadden meegebracht werden erg gewaardeerd. Wat grappig was, was dat ze na iedere slok wilden proosten. Het Cambodjaanse woord voor proost vergeten we voorlopig niet meer ;) Het eten was heerlijk en het was interessant om hun eenvoudige huisje van binnen te zien. Ongeveer 20 m2 voor 4 personen (en 6 honden), geen stromend water en maar 1 bed. We hebben de foto's van ons huis maar niet laten zien.. Op zulke momenten realiseer je je weer hoe goed we het hebben. Vooral ook op medisch gebied. De levensverwachting is hier slechts 60 jaar en de (kinder)sterfte ligt heel hoog. Reaksa's man (van 25 jaar) was al 6 broertjes en zusjes kwijtgeraakt (van de 12) en zijn vader. Reaksa heeft op haar 10e haar moeder verloren. Wat hebben wij het toch goed...