Zaterdag 10 t/m dinsdag 13 oktober: Laatste dagen Kuching

We waren naar Boneo gekomen voor de jungle, het strand en de andere cultuur t.o.v. de landen waar we deze reis geweest zijn. Onze missie was dus al geslaagd! :) Maar wat wilden we de resterende tijd gaan doen? Het oosten van Borneo (Danum Valley) schijnt prachtig te zijn maar helaas wordt het afgeraden om die regio te bezoeken omdat er risico is op ontvoering van toeristen. Het midden van Borneo schijnt ook mooi te zijn (Gunung Mulu) maar dat ligt zo afgelegen dat het alleen te bereiken is met een dure vlucht in een klein vliegtuigje. Een risico, vooral met de 'haze' (rookwolk van de bosbranden) omdat het gevaarlijk kan zijn om te vliegen waardoor vluchten gecancelled worden. Dan zit je vast in the middle of nowhere.. We besloten daarom om in Kuching te blijven. We wilden daar nog een paar dingen zien en verder wilden we gewoon lekker rustig aan doen en genieten van onze laatste daagjes.

Zaterdagmiddag kwamen we op het idee om nóg een keer naar Semenggoh te gaan. Je bent er zo, het kost bijna niks en het is fijn om in de natuur te zijn. En we hoopten nog een keer een orang-oetan te zien. We hadden geluk want we zagen twee vrouwtjes, die een stuk kleiner waren dan het mannetje die we de vorige keer gezien hadden. De rangers gaven aan dat er een grote kans was dat we het alfa mannetje zouden zien omdat een van de vrouwtjes zijn vrouw is en hij nooit ver bij haar vandaan gaat. Helaas liet hij zich niet zien maar we hoorde hem wel brullen in de verte. Aan de ene kant is het jammer dat we hem niet zagen want het alfa mannetje ziet er anders uit dan de andere orang-oetans: hij is vele malen groter en breder en heeft wangplooien. Aan de andere kans is het misschien maar beter dat we hem niet gezien hebben, want hij is nogal agressief. 's Avonds zijn we uiteten geweest en hebben we biertjes gedronken bij Walk star bar. Daar raakten we aan de praat met Nisa (een van de serveersters) en dat draaide uit op een lang en interessant gesprek over politiek, geloof en relaties.  Altijd leuk als zoiets gebeurdt. :) Achteraf hadden we in de bar moeten blijven i.p.v. naar de weekendmarkt te gaan. Volgens de Lonely Planet was de markt gezellig op zaterdagavond maar toen we daar aankwamen waren de meeste kraampjes al aan het opruimen. 

Zondagochtend waren we al vroeg op het centrale busstation (een half uur buiten het centrum) maar helaas net niet vroeg genoeg aangezien we de bus naar Lundu gemist  hadden. Omdat de volgende bus pas twee uur later ging, besloten we een taxi te nemen. Bijkomend voordeel was dat de taxi ons bij de ingang van het Gunung Gading national park kon afzetten. Als we met de bus waren gegaan, hadden we moeten liftten of 2,5 km moeten lopen vanwege een gebrek aan taxi's in Lundu. We waren in het park om de Rafflesia te zien, de grootste bloem van de wereld. Deze bloem is zeldzaam, hij bloeit slechts vijf dagen en het moment waarop hij dat doet is niet te voorspellen. We hadden geluk want er stond er een in bloei. En dan ook nog vlak naast een van de wandelpaden zodat we geen gids nodig hadden om hem te vinden. Na een mooie hike, waarbij we o.a. meerdere watervallen gezien hadden, zagen we de bloem. Een mooi gezicht om de felrode bloem tussen het groen van het bos te zien. Eenmaal dichterbij bleek de bloem inderdaad erg groot. Mooi was hij niet, hij zag er zelfs een beetje eng uit... zoals een vleesetende plant uit tekenfilms. We hebben voor de zekerheid wat afstand bewaard. ;) De terugweg naar Kuching verliep voorspoedig: we hadden een lift geregeld naar het busstation en toen we daar aankwamen stond de bus al te wachten. In Kuching hebben we ter voorbereiding op onze terugkeer in Amsterdam een film gezien in de bioscoop (Everest, een aanrader). In Nederland is het immers herfst/winterweer en dus tijd voor onze Pathe unlimited pas. De bios zat in een oud gebouw dat grotendeels verlaten was maar de bios zelf was prima. En voor 2 euro kun je niet klagen. :)

b 

Maandag hebben we de noordoever van de Serawak rivier verkend. Het plan was om Fort Magarita te bezoeken maar we bleken het verkeerde bootje genomen te hebben waardoor dat te ver lopen was. Verder was er weinig te beleven. Toen het begon te regenen en onweren besloten we om te schuilen in de bioscoop. De dichtstbijzijnde bios was een stuk mooier (en duurder) dan die van gister en de film (The Martian) was wederom goed. Fijn dat ze in Kuching gewoon Engelstalige films draaien (met Maleisische ondertiteling). Na de film zijn we weer uit eten geweest bij Junk en koffie gaan drinken en met Nisa gaan kletsen in haar cafe. We gedragen ons inmiddels meer als locals dan als toeristen. ;)

Dinsdagochtend kwam Nisa ons ophalen met haar auto. Ze wilde ons een niet-toeristisch gedeelte van de stad laten zien: een mooi park (Friendship park) en een buurt met mooie huizen. Daarna heeft ze ons meegenomen naar haar favoriete eettentje (Life cafe) en koffietentje (Wild bean). Erg gezellig! Daarna moest zij werken en zijn wij naar Fort Magarita gegaan. Dit keer hoefden we niet ver te lopen omdat we het goede bootje gepakt hadden. Het fort werd gerestaureerd en er was weinig te zien. We waren blij dat we gister niet het hele eind  in de regen gelopen hadden om er te komen want dat was het niet waard geweest. Onze laatste avond in Kuching hebben we op de voorspelbare manier ingevuld: eten in een restaurantje (Wrong place, vreselijk eten!) en bier drinken bij Walk star. Het begint bijna saai te worden dus het is niet zo erg dat we morgen alweer naar Bangkok gaan.